Jezioro błękitne

Spojrzała się smutna na okolice jednakże była rozgoryczona wtedy zdjęła buty i usiadła na krawędzi jeziora. Myślała czy utopić się czy nie utopić.. ?

Droga nad jezioro była dość długa. Można było też uznać ją za męczącą z powodu upalnie rażącego słońca. Chłopiec kilkukrotnie zatrzymywał się, by przetrzeć spocone czoło. Odgarniając z buzi kosmyki włosów dotarł w końcu nad wodę. Bił od niej przyjemny chłód. Aż zamruczał - chłodna kąpiel w piekielnie gorące dni to rzecz naprawdę warta grzechu. Już miał tak po prostu wskoczyć ze śmiechem do wody, gdy zauważył dziewczynę niepewnie siedzącą na brzegu. Nad czymś rozmyślała. Idąc jej śladem również zdjął buty i zanurzył trochę swe stopy w przyjemnie chłodnej wodzie. Rozejrzał się i podszedł do niej trochę chlapiąc. Książki, które nie tak dawno wypożyczył z biblioteki zostawił na ziemi. Zabrał je ze sobą z zamiarem spokojnego oddania się lekturze. Zerknął ukradkiem na dziewczynę. Widać było, iż jest czymś przygnębiona. Może jest smutna?
- Ym... - wymamrotał spokojnie uśmiechając się - Czy coś się stało?
Zapytał się jej ot tak, chociaż nawet jej nie znał. Tak, był nieśmiały, czasami bał się ludzi, jednakże pomagał innym jak najlepiej mógł. Widząc osobę w potrzebie przełamywał lody. Poruszył stopami w wodzie, a mokry piasek zawirował i znów opadł na dno.

Wtedy ocknęła się myśląc dogłębnie i wtedy usłyszała głos nieznajomy.
- Aaaa nic nic - Odpowiedziała do niego słodkim i niewinnym głosem, jednakże była lekkim szoku. Prawie nie spadła do wody. Jednakże mocno chwyciła się brzegu.
- Widzę że jesteś nowy - Odparła uśmiechając się do nowego.

Widząc wyraz twarzy dziewczyny chciał się zapytać 'Czy aby na pewno?', jednak darował sobie. Nie będzie zatruwał życia nieznanym osobom.
Nowy? Tak, można było tak powiedzieć. Był tu stosunkowo od niedawna. Zerknąwszy na dziewczynę westchnął i przysiadł się obok niej. Spojrzał na nią.
- Taaak. Tak, jestem. - odrzekł z ciepłym i szczerym uśmiechem. Zawsze był radosny i uśmiechnięty. Dla niektórych rzeczywiście mogło być to irytujące. Przejechał dłonią po piasku rysując na nim kreskę. Zaśmiał się, nawet nie znając powodu. Pstryknął potem palcami ożywiając mały płomyczek ognia, który potem rozpłynął się w powietrzu. Obserwował ruch wody, która raz stała w miejscu, a raz płynęła zgodnie z nurtem.

Chris pojawił się nad jeziorem za jakimś drzewem, zauważył Carnal z jakimś nieznajomym. Poczuł się zazdrosny i sądził że Carnal go zdradza, wtedy jednak postanowił się tym nie przejmować, widać było że ma go głęboko w poważaniu. Wyszedł zza drzewa i postanowił siąść i popatrzeć sobie w jeziorko. Rzeczywiście, jak sama nazwa mówiła było błękitne niczym oczy Carnal, heh najwidoczniej Chris nie mógł o niej zapomnieć.

Wtedy w towarzystwie Aloise wyczuła Lidera łowcę, wiadomo ma charakterystyczny zapach.
- Chris nie ukrywaj się - Odparła ze spokojnym głosem, nie zapomniała o nim i nie ma go w gdzieś, bo go kocha bardzo. No cóż życie takie kruche jest.

- Ależ ja się nie chowam tylko podziwiam jezioro
Chris spojrzał na Carnal tak jakby z pustym spojrzeniem, iż wewnątrz nadal czuł pustkę, tak jakby uczucie Carnal było nieprawdziwe. Nie wiadomo czy Carnal lub nowy człowiek w towarzystwie widzieli to spojrzenie, jedno było pewne, Carnal musiała się mocno postarać aby znów zyskać jego zaufanie. Chris czuł to samo co po śmierci rodziców, żal do samego siebie oraz do Carnal która najwyraźniej wolała tego nowego niż go.

Zdezorientowany chłopiec wstał i popatrzył to na wampirzycę, to na drugiego demona. Zdecydowanie nie wiedział co tu się tak nagle dzieje. Zamrugał i przekręcił głowę.
- Yyy... U, a! - wymamrotał, jakby wymawiając jakąś symfonię. Cofnął się, by za chwilę dodać:
- To wiecie! Ja nie będę wam przeszkadzał, bo i tak was nie znam...
Zagwizdał szybko, a potem wyciągnął ręce przed siebie. Szedł tak do tyłu podskakując, a wyglądało to jak jakiś szalony taniec. Znowu zrobi z siebie idiotę. No cóż, nie wiedział co pomyślał sobie o nim nowo przybyły mężczyzna. Wziął go za kogoś, za kogo nie powinien? Aloise przystanął w miejscu i wpatrywał się tępo w obie osoby. W między czasie podniósł swe książki z ziemi i przygryzł swą wargę. Podrapał się za uchem, odgarniając za niego poszczególne kosmyki włosów.

Wstała i podeszła do Chrisa. Oczy zaczynały się jej mieniąc.
- Twoje myśli są tak wyraźne że szok - Odparła do Chrisa, lekko z przytupem.
- Jeśli sądzisz że ja Ciebie zdradzam to jesteś w błędzie - Odwróciła się i zaczynały jej łzy lecieć. Raczej nic tu po niej, ponieważ nikt ją nie kocha tam myśli i sądzi. Zrobiła krok do przodu i ujrzała w dal.
- Tak chcę znaleźć Rodzinę i mieć swoją ale no nic - Odpowiedziała i spojrzała się w gwiazdy.

Chris przytulił od tyłu Carnal i ją pocałował w policzek.
- Twoje też widać, ale ja cię kocham i wiem że mnie nie zdradzisz
Obejmuję Carnal od tyłu w talii i zaczynam całować ją po szyjce.
- A ty mnie kochasz słonko?
Zadał pytanie znając na nie odpowiedź ale chciał się jeszcze upewnić czy na pewno. Jego oczy już nie były puste ale pełne miłości, co było zauważalne dla Carnal.

Poczuła że jest tulona do Chrisa oraz że dał całusa jej. Zarumieniła się i przytuliła do niego mówiąc.
- Tak Kocham Cię - Odparła do niego tuląc się radosnym uśmiechu przy nim. Spojrzała się na Aloisego.
- Em jestem Carnal - Odparła grzecznie do nowej osoby.

(To się nie trzyma ładu i składu :u)

Przekręcił tylko głowę i zrobiło mu się... niedobrze. Oczywiście, ten widok dla niego był bardzo mdły. Takie przytulanki sprawiały, iż czuł się zażenowany. Cmoknął w powietrze i splótł ręce na piersi. Stojąc tak chwilę podbiegł zaraz do swych butów i szybko je założył, nie wytarł nawet stóp z piasku. Odwrócił się i zaczął skakać.
- Tak, uhu! - krzyczał niczym opętany - Jesteście słodcy!
Odwróciwszy się potem na pięcie złapał książki i zaśmiał się sam z siebie. Uśmiechnął się jedynie i pobiegł w stronę akademii, trochę będzie musiał przebiec. Słońce w dalszej chwili prażyło, chociaż nie tak mocno. Pierwsze kropelki potu zaczęły pojawiać się na jego czole.

[z tematu]

i krótko. x3

- Zobaczymy się później - Odparła i poszła w stronę nieznaną.

z.t

Chris myśli sobie nagle coś przejmuje nad nim kontrolę, czyżby to była jego zła strona? tak, była rządna krwi Dynerów, wszystkich.
- Hahahaha teraz nic nas nie powstrzyma..zgodzisz się ze mną mój Chrisie?
- Oczywiście...Wybijemy ich co do jednego..z naszą zdolnością to nie będzie trudne. Pierw zaczniemy od ich lidera
Chris zaśmiał się oczywiście ten zły a zaraz za nim ten dobry/neutralny. Po chwili znikł jakby we mgle.

zt