Mały Las

Młoda dama weszła do tego miejsca, nie wiedziała czy dobrze robi idąc do świętego miejsca, jednakże nic nie robi miejsce, toleruje ją i nie zakłóca. Poczuła dziwną energię życiową. Artemis jej kosa zaczynała być aktywna.
- Dziwne - Odparła czując małe kucie w ciele. Oczy zaczerwieniły się. Szybko zniknęła przy drzewach. Ukryła się i nikt nie może zobaczyć.

Kokujin leciał w powietrzu wypatrując jego celu. Wiedział, że gdzieś tam między drzewami pędzi także Kuro. Zauważył coś w lesie. Osobę, lecz po chwili gdzieś znikła. O ile informator ich nie okłamał to to jest właśnie Liderka Perfektów. Pewnie jeszcze ich nie zobaczyła, bo musiała się schować. Koku podczas lotu odmienił się i założył na siebie płaszcz z kapturem, podobny do tych, jakie noszą mnichy czy coś, tylko, że ten był czarny. Kaptur okrył jego głowię i widoczna była tylko dolna cześć twarzy, ta poniżej nosa. Na resztę twarzy padał cień. Wylądował w miejscu gdzie wcześniej stała tajemnicza osóbka i zaczął się rozglądać czekając na brata.

Kuro pędził jak samochód goniąc brata... po drodze pociął kilka drzew które stały mu na drodze. Gdy zobaczył że brat wylądował i założył maskowanie sam także to uczynił w trakcie biegu... płaszcz był trochę za mały na demoniczną formę ale gdy Kurogane dobiegł do brata odmienił się i płaszczyk był w sam raz.
-"To tu?..." szepnął w stronę brata...
Jego wzrok zainteresowało to dziwne miejsce . Kuro rozglądał się po okolicy z zaciekawieniem.
-"To tu?..." powtórzył...
Kuro stał koło brata i czekał na dalsze działania.

Wyczuła dwóch drynerów, jednakże nie wiedziała czemu oni przybyli. Nie może się poddać w tym bardziej bezszelestnie pobiegła w stronę lasu głębiej oraz schowała się w korzeniu w którym nikt nie znajdzie jej.
Musi czekać jak te półgłówki pójdą sobie.

Koku lekko się zaśmiał. Wiedział iż ta osóbka gdzieś tu jest. W ręku znikąd pojawiła mu się jego najzajebistsza KOSA(powstałą jakby z ognia). Dzięki niej w kilka sekund drzewa wokół demonów zostały wykoszone. Teraz mógł rozpocząć drugą część planu wykurzenia Liderki z ukrycia. Rozsunął jedną rękę w prawo, drugą w lewo i wokół nich rozpętał się ogień. Las powoli zaczął płonąć.
-Wychodź!
Powiedział spokojnym, lecz głośnym tonem, nadal trzymając swoją kosę w ręku.

Czekał na odpowiedź lecz zamiast tego uzyskał działania. Gdy jego brat wyjął kosę był zauroczony...
-"Zajebista sprawa !"
Wyczekał aż ten podpalił las...Kurogane chwilę się zastanawiał.
-"Ty... może użyję blokady umysłu? Nie po to by nas chronić... spróbuję zablokować umysł celu by nie mógł użyć mocy i może uda mi się jakoś wyczuć położenie ofiary?..." mówił bez przerwy zastanawiając się nad tym planem...
Rozglądał się też po okolicy która stanęła w ogniu.

Zaczynała się dusić jednakże nie zasypiała młoda dama, wtedy kosa zaczynała mocno dawać jej po kościach.
Ze spódniczki odpięła szybko kosę z pokrowca, znów zapięła oraz zamieniła się kosa w przemianie pół księżyca. Była Carnal w szoku i pisało Ród Kuran. Nie wiedziała tego iż ta kosa należy do kuranów i były inicjały trzech imion: Zommari, Mirriana i Carnal, jednakże były opisane że to rodzice jej. Łzy zaczynały jej lecieć.
- Rodzice - Odparła pół szeptem, nie mogła sobie pozwolić na porwanie jej. Wstała powolutku opierając się o drzewo które one nie posiadało płomieni, iż ona jest głęboko w lesie. Jedynie kolejne drzewa kierowały się w płomieniach. Wydłużyły się włosy na brązowe oczy jednakże zmieniły barwę wtedy. Bariera ochroniła jednakże ją i zrobiła siebie niewidoczną dla drynerów.

Wysłuchał wypowiedzi Kuro. W prawdzie chłopak dobrze gada.
-Wejdź w jej umysł i powiedz mi gdzie jest...
Jeszcze jej nie widział, czyli nie wiedział że jest z tego rodu. Czekając na wypowiedź Kuro, Kokujin podsycił ogień i teraz już prawie cały las stanął w płomieniach.
-Wychodź!
Krzyknął tak by jego głos dotarł do dziewczyny.

Wtedy zablokowała swój umysł na dobre, jednakże bardziej bariera Artemisa ją ukrywał wśród ognia. Musiała jakoś sobie poradzić w tym momencie. Miała raczej dosyć już tego nie podawała się bo nie miała wyjścia.

Popatrzał jak ogień rośnie po czym zaczął się skupiać.
-"Wiesz że na ten czas muszę zablokować i twoją moc?... nie widzę jej więc muszę rozproszyć moc... bądź w gotowości ..."
Skupiał się chwilę po czym użył swojej mocy.Zablokował moce dwóch osób, Kokujina i Carnal. W trakcie używania mocy skupiał się na swoim celu , wykryciu Carnal.
-"Na razie czuję tylko Ciebie ... CZEKAJ... MAM ... Tam !" krzyknął wskazując w stronę gdzie znajduje się ofiara braci. Ruszył wolnym krokiem w jej stronę utrzymując blokadę... Lecz po chwili został odłączony od jej umysłu.
-"Nie wiem jak ale skontrowała moc...przynajmniej wiemy gdzie mniej więcej się znajduje"
Moc Kuro przestała działać więc jego brat już miał swobodę... Młodszy brat zaczął iść w stronę którą wcześniej pokazywał...

Jednakże Carnal była nadal ukryta iż kosa nie wyłączyła się, jakim cudem to nie wie. Dziwnie się czuła wtedy szybko wybiegła jak zjawa w ogniu, żadnych zakłóceń nie widać tym bardziej że woli być szybciej dostrzeżona ta się nie stało. Głąby pomyślała sobie. Wtedy musi dowiedzieć kto ich zabił. Brat jej życie Joseph znajdę Cię obiecuję Ci pomyślała sobie. Wybiegła szybko przez plac. W drugą stronę lasu wbiegła i ukryła się na teren.

"Dosyć tego, ten las mi tylko przeszkadza" pomyślał. Kokujin powoli uniósł ręce ku górze.
-Poczuj to!
Wydarł się i po całym lesie rozniosła się ogromna fala ognia popieląca każde drzewo, lecz nie raniąca Kuro. Kiedy nie był już co spalać, Koku odwołał ogień i ujrzał dziewczynę trzymającą dziwną kose...
-Kuran...
Rozpoznał po kosie, że dziewczyna jest z rodu.
-HAHAHA! Wybiłem twoją rodzinę!
Wydarł sie i dodał śmiech.

Zaczynały łzy lecieć, kosa wtedy barierę wyłączyła jednakże wtedy wyszła Dama Młoda jednakże jest hrabiną. Wysłała kosmyki kul lasera niebieskiego z połączeniem ognia jako wielką falę w stronę Koku i Kuro.
- Ale nie mnie - Odparła głośno do Mordercy.
- Nigdy mnie nie zabijesz ! - Odparła ze spokojem widząc dwóch półgłówków. Włosy poprawiła delikatnym machając i kosę mocno w górę trzymała.
- Jestem Carnal Kuran rodowita córka Zommariego i Mirriany Kuran jednakże nie jestem sama w tym rodzie - Odparła mówiąc cichym i tajemniczym głosem.

Kurogane podziwiał jak wszystko ładnie znikało w ogniu... Po lesie został tylko... popiół .
-"Może się zamienić?..." spytał się nieco niepotrzebnie...
Po chwili dziewczyna wysłała coś w rodzaju lasera w ich stronę... Kuro szybko się zamienił i biegł w prawą stronę... Wielkie ilości popiołu połączone z prędkością Demona stworzyło chmurę kurzu która rozpowszechniła się po terenie...Kurogane wyskoczył na 10 metrów wylatując z chmury i leciał w stronę Carnal z wystawioną przed siebie nogą...

Już chciał odpowiadać na pytanie brata, gdy nagle w jego stronę poleciał potężny atak młodej Kuran. Gdy fala miała już uderzyć w Koku, ten "spłonął" i naglę pojawił się z płomieni obok Carnal. Wykorzystując to, że jej bariera opadła użył swojej mocy. Jego oczy błysnęły na czerwono i teraz Carnal była zmuszona posłuchać się bezczelnego demona.
-Pójdziesz z nami.
Powiedział spokojnym głosem.

- Żałosne - Odparła i pokryła mocną barierę siebie,wtedy kurogane jego noga nie wbije się w nią jedynie mocno obije w stronę placówki.
Wtedy właśnie wkroczył on i uderzył oraz poleciał na 20 metrów widziała jak leci w stronę drzewa.
- Widzisz masz problemy ze mną - Odparła i zniknęła laska jej, oraz mocno podcięła nogę wtedy upadł Koku. Wykorzystała ten czas i biegła szybko w stronę gdzie nie upadł Kuro. Pokazała się laska Artemis.
- Nigdy!! - Odparła głośno opierając się o drzewo. bariera się włączyła. Pokazał się wtedy Feniks szybko pokazał pokrywając ją w ogniu i władała teraz swoją bestią rodu Kuranów.

Ależ co to?...czyżby Kuro odbił się jak piłka? Nie. Był dym więc Carnal nie widziała lecącego Demona z "Wejściem Smoka". Nieco poszanowania dla postów innych Panno Carnal ponieważ wyraźnie było ze chmura okryła teren.
Z prostego sędziowania wyniknie że...
Carnal nie zrobiła by bariery nie widząc Kuro więc ten po prostu "sprzedał" jej porządnego kopniaka prosto w twarz który powinien wbić ją w ziemię o ile nawet nie pogruchotać czaszki... Wtedy Kuro stoi przy "Pani spłaszczonej " .
Jeżeli jednak Carnal nie zgodzi sie do tego jako adminka , pozostaje Kuro...:
Odbity demon poleciał kilkanaście metrów dalej... popielna mgła nadal spowijała teren, lecz feniks był widoczny. Kurogane w zasłonie dymu pobiegł za Carnal i rzucił się w jej stronę w wielką prędkością wystawiając przed siebie szpony.

Skoro fizycznie była niby "niepokonana" to co powie na działania psychicznie.
-Hah! Żałosne! Prawie tak mocno jak krzyki twoich rodziców w ich ostatnie chwile!
Przywołała feniksa? Czas na ruch Koku. Chłopak klasnął dłońmi i jego ciało wybuchło, a on sam był teraz stworzony cały z ognia. Pozostały tylko kontury jego ciała. Czyli i tak nie mogła dowiedzieć się kim jest tajemniczy napastnik. Na plecach miał ogniste skrzydła, a sam Kokujin był teraz niematerialny. Oczywiście po wszystkim jego ciało powróci. Stał owijając się ogniem.
-Nienawidzisz mnie?! Czuję twój gniew!
Gdyby mógł uśmiechnął by się. Podleciał do góry, lecz po chwili zniknął by pojawić się trochę bliżej Carnal. Wypuścił w stronę młodej Kuran wiązkę ognia. Dysponowała tak dużą mocą, że dwa ataki z różnych stron pewnie wymagały od niej za dużej koncentracji i musiała przyjąć jeden.

Wtedy wyczuła spokojnie że Feniks zaczynał robić wiatr ognisty. Nie wyczuwała jednakże tego demona, ale feniks tak, oczy pokazał krwawe. Wtedy ona teleportowała się wraz z Feniksem są teraz na dachu świątyni.
- Wybacz o świątynio moja ale muszę zniszczyć ich - Odparła do miejsca, oraz wtedy energia jej wzrosła jak dotykała świątyni. Dziwnie się czuła. Nie okazywała Gniewu ani słabości, jest jedna z kuranów która kochała rodziców, nie daruje fakt ale nie powie im że ich nienawidzi bo wtedy by była skończona.

Feniks zniknął... Kuro leciał w powietrzu... po chwili , w trakcie spadania wykombinował coś...
-"O KURVA (kto dał cenzurę...) ALE ZE MNIE LAMA !..." samo krytyka nie jest zła...
Kurogane przypomniała się jego najlepsza (dla niego) z mocy... Teleportacja...Kuro tuż przed ziemią prze teleportował się tuż nad Cel braci. Jego buty były tylko jeden centymetr nad jej głową. Demon tak jakby przez chilę unosił się w powietrzu i zdołał kopnąć ,z całych sił , Carnal w tył głowy po czym prze teleportował się ponownie nieco wyżej (dwa metry wyżej) i spadał na leżącą ofiarę z wystawioną nogą

Koku używając swoich ognistych skrzydeł podleciał do góry. Kosa znikła z jego dłoni. Uniósł ręce do góry i zaczął mówić w języku demonów. Nad jego ognistymi dłońmi stworzyła się mała kulka z ognia, która zaczęła się robić coraz większa i większa. Innymi słowy Demon ładował atak. Obserwował jednocześnie poczynania brata. Miał nadzieję, że jego atak się uda, bo nie wiem jak młoda Kuran zdoła uniknąć jego ataku. Także Koku skupił się na ładowaniu kulki z ognia, która już była ogromna.

Właśnie wtedy opadła jednakże feniks nie opuścił jej, wtedy rękami swoimi mocno zrobiła rulonik z nogi taki twister że wtedy ona zniknęła szybko z tego miejscu. Feniks wykrzesał z siebie dwie moce artemisa i jej ciała. Jednakże ona się obudzi tylko jak on nie zniknie.
- Kretyni jesteście - Odparł Feniks jednakże nie było już wyczuwalne u nich Carnal.
- Ruszcie ją to zabiję was - Odparł do nich znów w kurze wisząc, nie powstrzymywał się znów.
- Feniks uważaj ! - Odparła w barierze, wtedy nie było widać ubrania, bo akurat zmieniła swe ubranie w suknię ognistą która była normalną i niezwykłą przemianą. Stworzyła wraz z Artemisem laserowy ogień niebieski-żółty.
- To za moich rodziców - Odparła robiąc miotacz podwójny. Robił się ogromny bardzo obejmował braci drynerów oraz rzuciła z mocną siłą w nich. Wtedy Feniks zniknął wraz z nią z tego miejsca.


z/t

Carnal była już osłabiona... jej promyk nie dał tu zbyt dużo.. bo tylko jeszcze bardziej ją osłabił...Kuro przy pomocy prostej teleportacji uniknął strumienia.
-"To co teraz ?" Mówił do brata.
Promyczek leciał teraz w stronę Kokujina. Kurogane był pewien że normalnie go zablokuje lub uniknie.
-"To co? Ścigamy nie?..."
Kuro czekał aż jego brat poradzi se z "problemikiem" i był gotowy do pościgu .

Koku cisnął utworzoną kulą w promień, blokując go. Mógł go przyjąć na siebie i nic by mu się nie stało, ale co by zrobił z kulą? Wylądował na ziemi i powrócił do swojej normalniej postaci, odwołując cały ogień jaki stworzył. Szybko narzucił na siebie płaszcz znów zakrywając twarz, po czym odparł w stronę brata.
-Idziemy za nią.
Pobiegli za dziewczyną z/t x2

Była noc. Reine szła bezszelestnie przez leśne paprocie z pochodnią w ręku. Usłyszawszy szelest w zaroślach zgasiłą ją dmuchnięciem. Zatrzymała się. Nikogo nie zauważyła. Westchnęła, niepotrzebnie zmarnowała jedyne źródło światła! Nagle złapał ją straszliwy ból. Osunęła się na kolana. Chciała krzyknąć z bólu, ale ktoś mógłby ją usłyszeć. Zwoje papirusu wysunęły się z jej rąk i upadły na ziemię. Zza drzew wyłonił się księżyc.
-Nieee.... - jęknęła rozpaczliwie.
Nastała ta chwila, księżycowa noc, pora by upadły anioł wskrzesił się na nowo... To była pierwsza noc w Chuusei Academic, kiedy Reine przestawała być zwykłym człowiekiem...