Gabinet dyrektor Irine

- Ahh jeden z nich mnie uderzył kamieniem w głowę, jednakże coś dziwnego się stało, wszedł we mnie feniks Ozyrys wiem że jest herbem Kuranów i powiedział że jestem wybranką tego ptaka - Odparła lekko czując obalałe części ciała. Odczuwała lekko jednakże była Carnal ciepła. Wtedy teleportował się Ozyrys. Przyleciał czerwono-brązowy ptak na rękę Carnal
- Ozyrys nic ci nie jest - Uśmiechnęła się i przytuliła go do siebie.

Uśmiechnęła się.
- Tak, Ozyrysowi nic nie jest i nie będzie. Czyli masz przewodzić rodowi Kuranów, jak myślę.
Wstała. Przyniosła córce szklankę wody.
- Znasz osoby, które cię porwały? Wybawcę już znamy.
Miła aparycja Sayu była bardzo miląca. Gdy ta się wkurzyła wychodziły na wierzch cechy rodowe. A o Cross'ach można było powiedzieć wszystko prócz tego, że są mili.

- Hmm wiem tylko że jeden ma na imię Kurogane chyba, a lidera nie znam - Odparła do mamusi swojej, jednakże wyczuła złą aurę. Oczy rozszerzyły się, jednakze wtedy wzięła szklankę wody i zaczęła pić oraz spokojnie zaczynały trawić, a oczy zgasły mi.

Pogłaskała ją po głowie.
- Już dobrze. Dopilnuję, byś była bezpieczna.
Wzięła krzesło i usiadła obok córki.
- Muszę ci coś powiedzieć...-zaczęła powoli.
Teraz trzeba tylko dobrze dobrać słowa.

- Słucham Cię uważnie - Odparła do Dyrektorki, jednakże wie na razie cząstkę rodzinną. Zaczynała się delikatnym wzrokiem patrzeć.

- Wszystko zaczęło się wiele lat temu, przed twoim narodzeniem. Pewnej deszczowej nocy do naszej rezydencji przyszli twoi rodzice. Byłam wtedy małym dzieckiem i nie wiedziałam za bardzo o co chodzi. Co nie zmienia faktu, że wszystko chciałam usłyszeć i tak się stało. Rozmawiali z moim ojcem. Przeczuwali, że może się stać coś złego. Dlatego do nas przyszli. Wyprosili u mojego ojca przysięgę, że jakby coś im się stało on lub kto inny z rodu Cross, zajmie się następcą Kuranów. Od tej rozmowy minęło parę lat...-spojrzała w okno w zamyśleniu, jakby próbowała ożywić w swej pamięci wspomnienia tamtych dni.
- Po jakimś czasie znów przybyli. Wtedy twoja matka była w ciąży. Twój dziadek, czyli mój ojciec zaginął i od pewnego czasu pełniłam już funkcję głowy rodu. Przyszli do mnie, by odnowić obietnicę. Wyczuwałam u nich pewne napięcie. Zupełnie tak, jak gdyby wiedzieli, że coś im się stanie. Co się stało po tej rozmowie już wiesz.-zakończyła szybko.
Pokręciła energicznie głową.

- Rozumiem teraz, ale kiedy to było, chodzi mi o to czy ktoś mnie przyprowadził do Ciebie żebym była pod Pani Opieką czy co ? - Odparła lekko w zaskoczeniu, w danej sytuacji.

Zmarszczyła brwi w grymasie.
- Nie. To było dziwne... przeczucie... Tego dnia też lało jak z cebra. Niby nic się nie działo, ale i tak byłam niespokojna. Podobnie jak stary kruk mojego ojca. Nie wiedziałam, dlaczego i co sie dzieje. W końcu Ceiler podleciał do mnie i zaczął dziobać, żebym za nim poszła. Doleciał do lasu w pobliżu waszej rezydencji i padł martwy. Atmosfera tego miejsca.... tam musiało się coś stać. Poszłam kawałek dalej i znalazłam ciebie. Przysięgłam, że się tobą zaopiekuję i wiedziałam, że ukrywając przed tobą prawdę, stawiam cię w niewygodnym położeniu, ale nie mogłam ci tego sama powiedzieć.-zwiesiła głowę.
- Od tego czasu traktuję cię jak rodzoną córkę.... może po prostu boję się, że coś ci się stanie?- spytała sama siebie.

- Rozumiem Cię i Fajnie że mam Ciebie - odparła wstając z krzesła i podeszła do mamy tuląc się do niej, wiedziała że ma tylko ją, brata i wujka i nikogo więcej jeszcze chłopaka Chrisa ukochanego.

Przytuliła ją.
- Cieszę się. Co do ochrony... zdarzy się, że czasem będzie za tobą chodził czarny kotowaty. Nie martw się, to obiecana ochrona.-mrugnęła do niej.
- Czuwam.
Odrzuciła włosy z twarzy.
- Mam coś dla ciebie.-powiedziała.
- Tylko musisz mi obiecać, że zachowasz tę rzecz w tajemnicy.

- Umm dobrze zachowam ją w tajemnicy - Odparła do mamusi, którą bardzo kocha i stoi sobie czekając jaka to niespodzianka.

Podeszła do swojego biurka. Nikt o tym nie wiedział, ale w środku było umieszczone pudełko zrobione z materiału, którego żadna wampirza siła nie była w stanie przebić. Nie dało się do też otworzyć. korzystając ze swojej umiejętności przenikania, wyjęła z niego małą paczuszkę, owiniętą brązowym papierem. Podała ją córce.
- W środku jest kilka rzeczy, które twoi rodzice ci zostawili.-wyszeptała.
-Strzeż ich dobrze. Teraz należą do ciebie.
W środku były dwa listy od rodziców dla córki, dwie fotografie: jedna samych rodziców, druga Kuranów i Crossów, a także małe puzderko z kluczykiem.

- Do czego ten kluczyk ? - odparła pytając mamę, nie wiedziała co się dzieje, wyczuwała zmarłych oraz zobaczyła duchy matki Yuuki Kuran z Kaname.
- Mama i Tato - Odparła i wzięła mocno trzymając pudełko, nie wiedziała co się dzieje, gdy umarli rodzice podeszli do niej delikatnie ręką objęły Carnal a Ojciec to samo, wtedy wyczuła ona obecność i zaczynała płakać.
- Córeczko moja - Odparła zmarła Yuuki Kuran.. widziała że Carnal ma urodę jej.
- Mamo tęsknie za Tobą bardzo - Odparła do niej i przytuliła się delikatnie, wtedy Ojciec Kaname powiedział.
- Córko moja odnajdź brata i miejcie dzieci proszę kontynuujcie swój ród żeby przetrwał na wieki - Odparł widząc córkę i przytulił ją też.
- Dobrze mamo i tato - Odparła ciesząc się, z ich objęcia w tym momencie.
- Mamo co za klucz, powiedz mi - Odparła szybko myśląc nad tym.
- Klucz do rezydencji i jednego miejsca które strzeż jak skarbu proszę - Odparła do niej i wtedy zniknęli szybko.
Łzy zaczynały kapać na policzkach i płakała ze wzruszenia.
- Dobrze będę kontynuować ród - Odparła krótko. Trzymała pamiątki jedynie swojej rodziny.
- Dziękuję mamo - Odparła i zmierzała do wyjścia.
- Będę niedługo - odparła widząc ptaka na ramieniu i wyszła z nim

z.t

Uśmiechnęła się do przybranej córki.
- Do zobaczenia.- zawołała za dziewczynką.
Tak bardzo była podobna pod wieloma względami podobna do Yuki. Cóż, czas zacząć wcielać swój plan.
Wyszła
[zt]