Górny Dach

Weszła w stronę tego miejsca jednakże tęskniła za rodzicami, nie jest nigdzie bezpieczna pomyślała sobie.
Musi odnaleźć brata, jednakże wie że zabili rodziców ale jego chyba też.
- Zostałam sama - Odparła i opadła na ziemię delikatnie płacząc widziała z daleka potem krew Lidera Łowcy.
- O nie porwali go kurcze muszę dostać się tam i go uratować - Odparła myśląc spokojnie, siła w niej drzemie silna ale nie może marnować.

Wszedł na dach. Ręce trzymał w kieszeniach garnituru. Trochę czasu minęło, zanim zauważył płaczącą dziewczynę. Nie widział jej twarzy. Podszedł bliżej.
- Hey... wszystko gra?

Oczy mocno się rozszerzyły, dziwny znajomy głos. Odwróciła się w stronę chłopaka.
- Witaj - Odparła łzy ocierając o rękaw bluzki z mundurka.
- Eee raczej tak wszystko gra - Odparła posmutniała trochę, cóż szkoda że nie może znaleźć brata z Kuranów i w dodatku grobu swojej rodziny.

Dopiero teraz zobaczył jej twarz. Szerzej otworzył oczy. To jego siostra...? Niemożliwe...
- Jak masz na imię? - zapytał.

- Hmm mam na imię Carnal Kuran - Odparła mówiąc do chłopaka który jest naprawdę dziwnie znajomy dla niej. Można to tylko zmęczenie.

- Zabawne - mruknął - Ja nazywam się Zommari Kuran - dodał. Nic nie pamięta? Jeśli tak, to chyba będzie musiał jej to wszystko wytłumaczyć.

- Zommari Kuran ? - Odparła i odsunęła się lekko do tytułu. Nie wiedziała co powiedzieć, pewnie jeden z członków rodu Kuran, miała dziwne odczucia jednak zabawne i miłe.

- Moja siostra nazywała się Carnal. Od paru lat jej szukam - powiedział. Warto spróbować.

Wtedy rozszerzyły się oczy jednakże miały kolor do Ojca Kaname, bardzo rubinowe.
- Kaname i Yuuki byli moimi rodzicami - Odparła i łzy zaczynały kapać krwią iż była zmęczona oraz słaba jak drynerzy ją wsadzili do lochów, szczęście ze nie zabili jej.

Uśmiechnął się. Teraz już był pewny, że to ona. Podszedł do niej i przytulił ją.
- Tęskniłem.

- Braciszek - Odparła i przytuliła jego też do siebie mocno, zaczynała płakać przy nim. Nie wiedziała że go znajdzie, a przyszedł do mnie. Uśmiech u niej się pojawił i nadal tuliła do niego.
- Nie wiem czy wiesz ale wczoraj mnie porwali drynerzy - Odparła krótko mówiąc do niego tuląc się.

Zommari zacisnął zęby. Na samo wspomnienie o drynerach coś w nim drgnęło.
- Jeszcze tu są...?

- Właśnie prawie mnie nie zabili - Odparła do niego krótko.
- Jedynie Kosa Artemis mi pokazała moją przeszłość i kim jestem byłam w ogniu wczoraj i miałam walkę z liderem i jego zastępcą - Odparła do swojego brata.

- To źle. Myślałem, że już się wynieśli. Przez te kilkadziesiąt lat...

- Myśleli że wybyli wszystkich ale mnie dorwali i chcą mnie zabić, w dodatku lider łowców który jest rzekomo moim chłopakiem, bo nie wiem czy chce z nim być jest na torturach a on mnie on wczoraj uratował - Odparła niespokojnie w stronę brata.
- Ale cieszę się że jesteś i kocham Cię - Odparła do niego tuląc się i wypowiedziała coś naprawdę żywego w słowach swoich, te słowa nie brzmiały tak samo jak do Chrisa, nie wiedziała czemu. Wiedziała że ojciec miał rację żeby być jego żoną co do Zommariego.

/ TU BEZ PRZERWY JEST(Był) ŁAMANY REGULAMIN/

Cytat :

● Posty pisane w fabule muszą mieć przynajmniej 5 zdań. Unikamy postów 2-3 linijkowych!

- Rozumiem. Jak myślisz, uda nam się jakoś pomóc temu chłopakowi? - zapytał, uśmiechając się szeroko. Co mu tam, poświęci się dla niego. I dla swojej siostry oczywiście. Spojrzał na Carnal. Podniósł jedną brew do góry. Wciąż się uśmiechał.

/Pilnuj siebie lepiej a fabule KUROGANE, JAK KTOŚ NIE MA WENY TO MOŻE TAK PISAĆ(wyjątki są).



Zarumieniła się przy nim bardzo, jednakże miała dziwne wrażenie jakby co się stało czy nie ale wtedy zbliżyła swoje usta do jego ust oraz pocałowała go namiętnie i delikatnie tuląc się do niego.

TROCHĘ się zdziwił. Szczerze mówiąc, nie przyzwyczaił się do tego, żeby w ogóle ktoś go całował. A co dopiero siostra. Ale cóż miał zrobić? Przecież nie będzie jej od siebie bezczelnie odpychał. Położył dłonie na jej policzkach.

Zarumieniła się i nie powinna tego robić, oj ne powinna... grzywka opadła na miejsce oczu.
- zmarli powiedzieli czyli rodzice nasi, że ty i ja powinnyśmy pobrać się, ponieważ Yuuki i Kaname to też było rodzeństwo tak naprawdę - Odparła szeptem zeby on jedynie usłyszał.

No i tyle. A miał nadzieję, że później to się skończy. E tam, będzie jeszcze miał szansę, żeby to powtórzyć. Pewnie niejedną. Dopiero teraz dotarły do niego słowa siostry.
- Eh? - mruknął z mało inteligentną, komiczną miną.

- Jednakże wiem że nasz Ród padnie, iż nikt nie posiada oprócz nas krwi purebloods, a jeśli się wymiesza to ród upadnie - Odparła lekko smutna, ominęła brata stojąc tyłem do niego. Chce żeby ród nadal żył i był, jednakże brat nie chce kontynuować nie z siostrą tylko z kimś innym. Wtedy wyjęła kosę i rozłożyła się w pół księżyc.
- Artemis zabij mnie ! - Odparła i wtedy światło wydobywało się z okręgu.

- EJ, CZEKAJ! CO TY ROBISZ?! - ryknął, biegnąc w jej stronę. Najwyraźniej go nie słyszała. 'Szlag. Super, geniuszu. Po prostu świetnie. I co teraz?!'. Podbiegł do niej. Przytulił ją do siebie.

Wtedy włosy długie się pokazały jej brązowo rubinowe. Podobizna uderzająca totalnie.
- Nie chcesz mnie przecież ? - Odparła czując jak on tuli ją.

- N-nic takiego nie powiedziałem! Poza tym jesteś moją młodszą siostrą! Muszę cię bronić. Proszę, PRZESTAŃ! - krzyczał. Był naprawdę zdenerwowany.