Ławka

W głębi pięknego ogrodu, schowana przed wszelkimi ścieżkami. Przed oczami oraz uszami schowana jest ławka. Stopi samotnie w środku kręgu stworzonego przez szlachetne kwiaty. Wygląda na starą, w niektórych miejscach odchodzi farba, a jednak przyciąga oko . To jedno z tych tajemniczych miejsc gdzie chciało by się spędzić całe wieki, doskonałe miejsce na rozmyślania, szukanie weny.

No cóż, to ostatni czas w którym Kri przebywa na terenie szkoły. Miał tutaj swoje sprawy oraz interesy do załatwienia które zrobił przez ten czas. Trochę rozmyślał o dziewczynie a raczej jego byłej uczennicy ale ona nie chciała go znać. Usiadł sobie na ławce, a jego wyraz twarzy z miłego i towarzyskiego zrobił się, raczej groźny psychiczny. Oj tak, sprawy jego organizacji które trzeba załatwić i pozabijać kilka osób. Jednak wyraz ten na jego twarzy był zaledwie przez sekundę bo w końcu trzeba się maskować w tym świecie by mieć to czego się chcę.

Zamyślała się, cóż nie powinna mówić tak do nauczyciela jednakże miała rację że ona się szanuje, tylko czy przypadkiem nie była w ciąży. Nic nie czuła żeby była taka sytuacja, dlatego szła spokojnym krokiem do ogrodu Różanego oraz zobaczyła jego. Schowała się za drzewem, nie widział jej. Stała spokojnie i oddychała bezgłośnie.

On mimo wszystko siedział na ławce, w sumie nawet się nie rozglądał na około i jedynie myślał o swoim zawodzie. To że dziewczyna tutaj jest, nie miał o tym zielonego pojęcia. Jednak nie mogła ona widzieć wcześniejszego wyrazu twarzy po prostu teraz był taki nawet spokojny i miły. A to dlatego bo potrafił maskować swoje odczucia i emocje.
- No nic.. ze szkoły już się zwolniłem więc co teraz..
Powiedział tak sam do siebie ale ona mogła to usłyszeć.

Najwidoczniej ona ukrywała się przed nim, jednakże usiadła spokojnie wtedy na trawie opierając o pień drzewa. Nie wiedziała że się zwolnił z roli nauczyciela szkoda nawet bardzo, wtedy przypomniała dawne momenty z nim. Nic na to poradzić nie mogła tak naprawdę. Dziwnie się wtedy poczuła, nie mogła wtedy przecież zajść w ciążę, to trochę nie możliwe tak naprawdę. Ocknęła się oraz wyczuła lekkie mdłości.

Siedział tam jeszcze chwilę, ale gdy ona usiadła wyczuł on zmianę w powietrzu, no dopiero teraz bo może przestał tak myśleć intensywnie na dany temat. Wtedy po prostu podniósł się z ławki i poszedł w stronę ukrytej osoby, no nie wiedział kto to z początku ale gdy już stanął obok poznał ją.
- Co Ty tu robisz?
Przyglądał jej się oraz kucnął obok.

- Ehh ja nic - Odpowiedziała i lekko źle się poczuła, krew na rękę zakaszlała.
- No super - Odpowiedziała i próbowała wstać, jednakże bez zmian upadła na ziemię. Jej oczy lekko zaczerwieniły się, czując złą aurę u niego, nie wiedziała do końca czemu. Może coś złego się święcić.
- Musisz o czymś wiedzieć albo i nie ? - Odpowiedziała i próbowała wstać, wtedy oparła się o drzewo, wtedy wstała szybko opierając się nadal o pień drzewa ręką swoją.

nie lubił takich gierek i przywykł do tego że zawsze dostaje odpowiedzi na swoje pytania, jednak widok tego jak wypluła ona krew był dla niego.. dziwny. Gdy już wstała on podszedł do niej, po czym podniósł ją, a raczej wziął na ręce i patrzył na nią.
- Nie wiem co się dzieje, ale w tym stanie powinnaś być w domu.
Po chwili dodał.
- Możesz mnie teraz bić, wyzywać czy nawet mnie zabić ale samej Cię w takim stanie nie zostawię.
Podszedł z nią do ławki i następnie na ławce ją położył.
-Odpoczywaj

Wyczuła że mnie wziął, na ręce oraz nie broniła się wtedy bo nie mogła w takim jedynie stanie.
- Eh dziękuję, i tak muszę powiedzieć Ci to że ja jestem w Ciąży - Odpowiedziała do Niego ze spokojem, przestała wypluwać krew w tym momencie wtedy zemdlała iż osłabiona jest.

On jednak wysłuchał co dziewczyna ma do powiedzenia i na jego twarzy pojawiła się mina kompletnego zdziwienia. Nie sądził ze ona zajdzie w ciąże, ale kiedy zemdlała coś go ruszyło i z ławki podniósł ja na ręce i odwrócił się po czym następnie dzięki swej mocy (kontrola wiatru) wzleciał w górę i odlecieli z tego miejsca.


z/t oboje.

Chris pojawił się tu z Carnal trzymając ją mocno by nie upadła na ziemie, po chwili ''postawił'' ją na ziemie i uściskał.
- Jak to się stało?
Patrzę Carnal prosto w oczy.

- Ja akurat zaczynałam zwiedzać święte miejsce, a dwóch przybyło Drynerów wiem że to byli bracia ale czy bliźniacy to nie wiem, akurat to było na kolejce górskiej w mały lesie, tam zaczęła się moja pierwsza poważna walka z nimi, wtedy dowiedziałam się że lider zabił moich rodziców - Odparła do niego, zaczynała płakać oraz przytuliła się do Chrisa mocno płacząc.

Chris tula mocno Carnal i całuje ją w główkę.
- Zabije wszystkich Drynerów jacy chodzą po świecie...
Patrzę na róże które są za Carnal.

Rumieni się przy nim, czuje tak bezpieczna przy nim. Przytulała się do niego nadal. Jednakże miała dziwne myśli tak naprawdę, żeby założyć rodzinę i mieć potomków.
- Kochanie pójdę teraz do Pani Dyrektor jak coś tam będę - Odparła na końcu go pocałowała i poszła w stronę akademiku.

zt

Przez to że Chris próbował złapać w iluzję nieprzytomnego Kuro na którym pozostały resztki energii z używania blokady, Najprościej w świecie Dryner wyczuł gdzie jest Chris.... Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie. Kurogane pojawił się przy pomocy teleportacji więc bez dźwięcznie , za Chrisem w swojej demonicznej formie i ogłuszył go ciosem MŁOTA . Lider łowców nie miał szans przetrzymać czegoś takiego więc po prostu zemdlał. Demon rzucił na dodatek młotem w plecy Chrisa po czym przebił mu ręce szponami. Nieprzytomnego , krwawiącego chłopaka , zarzucił na ramię i znikł z tego miejsca.
z/t x2

Rai szedł sobie spokojnie po ogrodzie,gdy nagle zauważył trochę podniszczoną ławkę
-Czemu nie
Pomyślał po czym ruszył powolnym i przymulonym krokiem w stronę ławki, tak że po około godzinie do niej doszedł. Powoli przejechał palcem po powierzchni by sprawdzić czy nie jest może naszpikowana kolcami gdy ktoś na niej usiądzie, i po chwili stwierdził że jest bezpieczna
-To jest życie
Pomyślał leżąc na ławce, patrząc w niebo i rozmyślając nad wszystkim co się da

Rin błąkała się cały czas po szkole. Nie miała co robić. Aż wreszcie trafiła do Ogrodu Różanego. Uśmiechnęła się i zaczęła przechadzać się alejkami, kiedy to dostrzegła leżącego na ławce chłopaka. A że nie miała co robić, to postanowiła zagadać. Schyliła się trochę i zajrzała Raisenowi w oczy, uśmiechając się głupio. Jej włosy, które zwisały sobie spokojnie w powietrzu dotykały już jego twarzy.
- Cześć. - powiedziała dalej się uśmiechając.

Rai na początku wcale nie zauważył Rin, po prostu dalej myślał nad wszystkim co nieważne, ale gdy włosy dotknęły jego twarzy nagle się ocknął
-Cześć
Powiedział patrząc także w jej oczy. Hmm... ciekawe co z tego będzie, przyjaźń czy wojna
-Hmm... pewnie chcesz usiąść
Odparł cicho
-A przy okazji jestem Raisen

Stanęła już normalnie, dalej wpatrując się w Raisena.
- Mogę sobie postać. Ja jestem Rin - odparła, uśmiechając się dalej. Bała się, że niedługo dostanie jakiegoś skurczu twarzy, czy coś. Ale trudno, już tak miała.
- Chyba się mocno nudzisz, skoro tak leżysz na ławce, mam rację? - spytała, ukazując po chwili swoje wampirze kły. Zbyt duże to one nie były, ale niektórzy mówili, że są urocze, dlatego Rin wcale się ich nie wstydziła. Odgarnęła ręką włosy, które zasłaniały jej widok z prawego oka i po chwili skrzyżowała ramiona pod biustem, czekając dalej na odpowiedź chłopaka.

-Postać ?... Ja leże a dziewczyna stoi... ale ze mnie głupek
Pomyślał po czym szybko zmienił pozycje z leżącej na siedząca na ławce i zaczął patrzeć na Rin
-Taa... w tej szkole nic się nie dzieje
Powiedział znudzonym głosem. Ehh... co by tu teraz zrobić. Myślał i myślał gdy nagle zauważył kły dziewczyny, co prawda nie były za duże ale znacznie przekraczały wielkość normalnego kła człowieka. Hmm... No tak jest wampirem
-A ty co tu robisz ?... I... ee... jesteś wampirem ?
Zapytał

No cóż, skoro zwolniło się miejsce na ławce, to Rin postanowiła sobie usiąść. Niemal stykała się ciałem z chłopakiem, ale pomyślała sobie, że to trochę za szybko.
- Tak, jestem wampirem. I szukam sobie jakiegoś pożywienia... Już dawno nic nie jadłam. - powiedziała smutna, wpatrując się w Raisena.
- Nie martw się, Ciebie nie dziabnę. Jesteś hybrydą demona i... chyba upiora. Te rasy nie mają zbyt smacznej krwi. - dodała po chwili, rozglądając się. Nikogo nie było w okolicy, a co za tym idzie... żadnej małej, bezbronnej ofiary, z której można by sobie "popić". Ale skąd wiedziała, czym jest Raisen? A stąd, że wampiry potrafią wyczuć i rozpoznać zapach krwi każdej istoty. Dziewczyna westchnęła i z nudów zaczęła oglądać swoje paznokcie.

-I tak bym ci nie dał mojej krwi
Powiedział spokojnym tonem nie zwracając uwagi na to że Rin jest tak blisko, cóż może nawet Raia przytulić, co pewnie i tak się nigdy nie stanie
-Od kiedy jesteś w szkole ?
Zapytał patrząc na piękne róże ułożone w różne kształty, tak... dyro miał na prawdę super pomysł by zrobić takie coś, ale mógłby jeszcze odnowić tą ławkę

Zaśmiała się pod nosem.
- Nie wiem. A właściwie nie pamiętam. - odpowiedziała, wzdychając zaraz. Wampiry są w końcu długowieczne, wiadome więc, że nie pamiętają całego swojego życia.
- Ale nuuuuda... - mruknęła, rozglądając się znowu. To przecież niemożliwe, żeby o tej porze tak mało osób było poza bezpiecznym budynkiem szkoły, no! Biedna Rin nie wiedziała co ze sobą począć więc tylko oparła głowę o ramię Raisena i tak sobie wygodnie "leżała".

-Taa... nie ma co robić
Powiedział cicho siedząc sobie wygodnie,gdy nagle coś pojawiło się na ramieniu Rai"a.Powoli spojrzał oczami w bok i zauważył że to głowa tej dziewczyny. Eee... no cóż jak ją już położyła to nie będzie jej zdejmować, a co najważniejsze nawet nie chce
-To Rin... może powiesz mi coś o sobie ?
Zapytał patrząc na ogród

- No dobra... Musisz wiedzieć, że jeśli jakaś dziewczyna będzie się za mnie podawać... To będę ja. - mruknęła z uśmiechem.
- Umiem zmieniać dowolnie swój wygląd, więc radzę Ci uważać. - spojrzała na niego i puściła do niego oczko. Po krótkiej chwili stanęła przed nim i zaczęła używać swojej mocy. Jej włosy wydłużyły się, zmieniając barwę na bardziej pomarańczową. Biust trochę się powiększył.
- Uważaj. - powtórzyła i wróciła do poprzedniej pozycji. Tym razem jeszcze objęła go i przytuliła.
- Więcej się niestety nie dowiesz, bo nie lubię o sobie opowiadać. - dodała za chwilę.